Sığınıp kendimden uzak sokaklara
Basıp gittiğim yerlerde bıraktım nefretini
Gözlerinin izinden giderken, üşüyüp soğuğunda
Sarıldım mutsuzluğuma
Ve gördüm gözlerini
Buz tutmuş bir gölün, en kırılganında…
Acılar büyüttüm akisinde
Sana engelli,bana yenik umutlar
Binlerce,binlerce düş gördüm gözlerinde; buz tutmuş donukluklar
Kimsenin görmediği anda kapattım gözlerimi sevdaya
Görmedim seni..
Ve
Kimse…
Şimdi ben
Mevsimi gelmeden yapraklarını döken bir ağaca dönsem de
Sensizlik sevgisizlikten zor değil
Ve zor değil
İçimde hiçbir umuda gebe olmayan parçalanışlardan…
Ruhum zehirli yılan
Ben
Ruhuma dokunuyorum ellerimle
Kim bilir
Kaç kez ölüp kaç kez dirileceğim
Zamandan öte ümitsizlik…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder