Ruhundaki labirentleri kimse çözemez
Anlayamaz seni
Kimsesiz oluşların sahibi
Kördüğüm koridorlar
Düştün mü
Kalkarsın
Biri tutar elinden
Yakalarsın belki hayatın ritmini
Bıraktıgın yerinden
…
Ama kanar
Kapanır dediğin yaralar
Gün gelir
-en olunmaz yerlerde-
Poşetteki anılarınla
Geri dönersin tutsaklığa
Ağlarsın
Ölürsün belki
Ruhunda binlerce bıçakla…
Güneşin parlaklıgına küfreder
Papatyanın sarısından kacarsın da
Peşini bırakmaz aydınlık günlerin karanlık fotografları
Gözünü açıp bakamazsın
Ruhunun ıssızlığında
Gömülürsün
…De;
BOŞVER
Davran
Düştün mü
Kalkarsın
Biri tutar elinden
Yakalarsın belki hayatın ritmini
Bıraktıgın yerinden
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder