Bir bir düğmelerini açtı kavruluşların
Tenimden ‘öl’ çıktı;
Ruhum yoruldu bu illeti taşımaktan.
Uzaklarda bir kuyuya aşkı gömdüm
En genç senesiydi ömrümün
Bir diriye sahip çıkamadı kuyu
Öl-dür-düm
İşte etrafımda kol geziyor
Sihirli koku…
Koparttığım düğmelerini
Diksin şimdi hayat!
Bir yok oluşa acımadan,
Geçsin zaman.
Aşkla dirilsin mezarlarından Pollyannalar
Kokun yayılsın…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder