DUR !

Vardığım

Kapısına dayandığım evin

Dışarda kalmış gözleri

Dev gibi irilenmiş

Saltanatımın sürmediği yerde

Sorgular

‘Pardon siz kimdiniz

Kimlerdendiniz’li cümlelerin

-Önünden geçmez- benliğimi

Bir bir kuşatmada

Ait olmadığım hüzünler

Kime bu diyet!

Ben bir öldüm

Lakin

 Kimseyi öldürmedim

Acımdan!

Çaresizce savrulduğum

Bir acı ilaçtır

Yokluk

Sağaltımını içinde barındıran…

Ben bir öldüm

Lakin

Kimseyi öldürmedim

Kahrımdan!

büyü

Zaman soyundu

Bir bir düğmelerini  açtı kavruluşların

Tenimden ‘öl’ çıktı;

Ruhum yoruldu bu illeti taşımaktan.

Uzaklarda bir kuyuya aşkı gömdüm

En genç senesiydi ömrümün

Bir diriye sahip çıkamadı kuyu

Öl-dür-düm

İşte etrafımda kol geziyor

Sihirli koku…

Koparttığım düğmelerini

Diksin şimdi hayat!

Bir yok oluşa acımadan,

Geçsin zaman.

Aşkla dirilsin mezarlarından Pollyannalar

Kokun yayılsın…

sükut

Şimdi bir gemi gelir

Çarpıp oturur ruhumun

Tam ortasına;

Acıtır.

Şimdi bir hüzün, 

gelir bulur düşümü

Hüznümün şen dilli yolcusu

Olup karışırım yalnızlığa.

İçimden,bir ölüm,hasretin geçer

Sararır inancım

Sözünün ayazında.

Bir buluta doğar sabahlarım

Kararırım hayata.

Gidersen

Bir göğe açarım gözlerimi;

Kalabalığım da sensin,

Yalnızlığım da.

çekmecelerdedüşlerinkokusu

Bir düş görümü kadar uzak ellerin

Dokunup hasretime

Sahte sabahlar oluşturuyorum

Gözlerinden

Oda sessiz…

‘O da sessiz’ diyor içimden biri

‘O da sessiz

Ve

En az senin kadar

Kimsesiz

Göğe dokunuşları..’

Çekiştiriyorum göğü bana

Yağmur bulutlarının hiçbiri gelmiyor

Düşüyor karanlığım sere serpe

Yalnızlığıma..

hiç

Verilecek bir cevabım var;

Beynimi kemirecek tüm sorularında

Yalnızlığımın..

Hükmü verilmiş ayrılıkların ötesine

Gidemez yürek

Bir acı;

Acı olarak kalır

Tüm yalnız ruhların kitabında

Geri dönüşümsüz çöp kutularına atılır hisler.

Uzaklara giderken, ruhun durduğu yerden

Kuru bir yaprak batar içine

Yüreğin, hüzün kanar dokunduğun yerinden

Yalnızlığın ruhunu bağlar;

Hüzünlerin ardında

Vakitsiz düşler

Bir bir sıralanır:

‘’Beni de terk et’’…

Tarifi olmayan derdin

Çözümünü bulamazsın

 İçindeki onmazlarla nereye gitsen

Hiçbir kapı senin olmamıştır

Ve aşk

En basit bilmece kalır

Ruhunun yarasının ne olduğunu bilmezsen…

Cennete düşsen

Düşün eğreti kalır…

Hiç…

düş-ün

Ruhumun karmaşası

Özüne hasret;

Yarınlarında belki iyi olacağının umudu.

Bir geçmiş

Bir yalnızlık trajedyası

Sahnede sergilenen bu talihsiz oyun

Kimin?

Sensizlik duvarlarını

Aştı bu cinnet

Bu yok oluş

Bu yadsıma geçmişi

Tanrıdan gelen zulüm.

Bir göğe bakmak

Bir kente gelmek gibi

Tüm içtenliğini almış

Gizli saklı yaşanmışlardan ibaret midir

Ölüm!

Görmedim ben

Gömüldüğümü.

Lakin

Yaprakları üzerimde,

Yaşayan cesetlerin…

Ya sonrası?

Aydınlık mı olacak?

boşver

Ruhundaki labirentleri kimse çözemez

Anlayamaz seni

Kimsesiz oluşların sahibi

Kördüğüm koridorlar

Düştün mü

Kalkarsın

Biri tutar elinden

Yakalarsın belki hayatın ritmini

Bıraktıgın yerinden

…

Ama kanar

Kapanır dediğin yaralar

Gün gelir

-en olunmaz yerlerde-

Poşetteki anılarınla

Geri dönersin tutsaklığa

Ağlarsın

Ölürsün belki

Ruhunda binlerce bıçakla…

Güneşin parlaklıgına küfreder

Papatyanın sarısından kacarsın da

Peşini bırakmaz aydınlık günlerin karanlık fotografları

Gözünü açıp bakamazsın

Ruhunun ıssızlığında

Gömülürsün

…De;

BOŞVER

Davran

Düştün mü

Kalkarsın

Biri tutar elinden

Yakalarsın belki hayatın ritmini

Bıraktıgın yerinden

gitme

Gücendim

Ektiğin tohuma kapayınca gözlerimi

Hiçbir bahçede çiçek açamadı umut.

Yenildim.

Söylerken acı ezgilerle türkülerimi

‘’Yoklugunun cehennemin öbür adıdır’ dediğini unutmaz dedim Ahmet Arif.

Ben unuttum mu ‘’Her yanım aşk olsun’’ dediğimi!*

*''Sevgilim

Bize bir şiir yaz

Kara kaplanan bedenim

Kızıla çalsın bir gece düşünde

Sevda yüklü kaplarından içir

Tüketsin bedenim yalnızlığını

Bir gökkuşagı özlemiyle

Bütün renklerim

Sana katılsın

Bana bir şiir yaz

İliştir belleğime

Tüm ezberlerim sana çalışsın

Yıllar yılı sürmüş

Bu yalnızlık denizinde

Bir yılanı sarma boynuma

Ben senin üstüne

Kaparım tüm defterlerimi

Sen benim üstüme aç dizelerini

Bize bir şiir yaz

Her yanım

AŞK

OLSUN!''

Uyudum sonra

Sen de beraber

Ölüler ortak düşlerimize.

Ya yoksan

Ya olmadıysan

Ya aynı göğe doğamazsak bu sabah..

Ya düşlerim ölüyse!

Bildim

Ne yana dönsem tırnaklarını geçiren etime;

Yalnızlığımdır.

Kokusundan tanıdım…

Kendimden korkuyorum,gecelerimde

Beni bana bırakıp

Gitme!

afedersiniz

Mutluluğumun içinde yer açmak için kötü anılarıma

Bugünümü elimin tersiyle ittim..

DÜŞtü

Ve kırıldı DÜŞlerim..

Gözlerimin buğusunda

‘Ne olur inansanız içtenliğime’

Dedim..

Kendimi suçlamalar

Sizi affetmeler arasında

Gidip geldi DÜŞünüşlerim

Siz hep galiptiniz

Ve işte bu da

Sevgi gülüşlerim..

Beni bilirsiniz

DÜŞtüm

Ve

Kalktım..

Afedersiniz..

ruhumadokunuyorumellerimle

Sığınıp kendimden uzak sokaklara

Basıp gittiğim yerlerde bıraktım nefretini

Gözlerinin izinden giderken, üşüyüp soğuğunda

Sarıldım mutsuzluğuma

Ve gördüm gözlerini

Buz tutmuş bir gölün, en kırılganında…

Acılar  büyüttüm akisinde

Sana engelli,bana yenik umutlar

Binlerce,binlerce düş gördüm gözlerinde; buz tutmuş donukluklar

Kimsenin görmediği anda kapattım gözlerimi sevdaya

Görmedim seni..

Ve

Kimse…

Şimdi ben

Mevsimi gelmeden yapraklarını döken bir ağaca dönsem de

Sensizlik sevgisizlikten zor değil

Ve zor değil

İçimde hiçbir umuda gebe olmayan parçalanışlardan…

Ruhum zehirli yılan

Ben

Ruhuma dokunuyorum ellerimle

Kim bilir

Kaç kez ölüp kaç kez dirileceğim

Zamandan öte ümitsizlik…

Çocukluğum

Gördüğüm düşlerin içinde en güzeli

Çocuk olmak;

Vermek sırtını rüzgara

ve yokmuş gibi dünyada başka hiçbirşey

koşmak arkadaşımla karşıdaki kavağa kadar

Dikenli tellerin ardındaki cennet günlere dönmek

ve kalmak bir çocukluk daha..

Çocuklugum

 ilk defa alınan bisikletim gibi karşımda..

Büyüdüm -düşlerim de beraber-

Hiç yitirmedim içimdeki o saf sevgiyi

‘Beni sevmeyen olmaz ki’ diye düşünürdüm hep

bir seni yenemedim;

inadım bogazıma takılı

düşlerimi cebime koydum

misketlerimle beraber..

aklıma geldiğin an

cebimden misketlerimi çıkarıp

düşlere dalıyorum

onlar da kayboldu birer birer..



Kalan

Bir masal gibi yaşarken aşkımı bu ormanda

Karanlıkta kayboldu güneş çoktan

Sana çıkan yollar uzak..

Ben ormana tutsak

Sen masalın son sayfasında..

Bilir misin ne çok severim seni

Sen balkonundan sayarken gökteki yıldızları

Ben şiir yazarım

Ormana tutsak

Üzerimizde aynı gökyüzü..

Sen buradan giderken

Üzerinde mavi gömleğin vardı

Sen yıldızlara bakarken

Ben şiir yazarken

Aklımda bu kaldı..

Ayraç

Eski bir kitap arasında yaşlanan

Eski bir kitap ayracıydı

Kitabın içinden çıkaramadan gözlerini

Büyüdü;

Hayatı anladığını sandı,

Bir sayfası değişmeden kitabın.

Hiçbir şey öğrenemeden bir yaş daha yaşlandım

Büyüdüm

Gözlerim hala aynı satırı okusa da

Hayatı anladığımı sandım

Oysa hep

Eski bir kitaba saplı

Eski bir ayraçtım.